هنر گره چینی    

گره چینی به هنری ایجاد شده با قطعات برش خورده چوب در اشکال مختلف و متعدد الاجرا و وحدت‌گرای هندسی که به طور هماهنگ در یک کادر مشخص و تکرار شونده گفته می‌شود.

گره‌چینی چوب از هنر‌های ظریفی است که از اوایل دوره اسلامی ‌در ایران رایج بوده است. برخی پژوهشگران احتمال داده‌اند استفاده از این هنر از دوران خلفا عباسی آغاز شده و در قرن 6 تا 8 هجری قمری در مصر و سوریه متداول شده و از همان زمان به ایران رسیده است.

بر اساس شواهد و آثار موجود پیشینه هنر گره‌ چینی در معماری ایران به دوره سلجوقی و صفوی باز می‌گردد و خاستگاه آن نیز شهر اصفهان بوده است . از این سبک کار به طور معمول در ساخت درب های اماکن متبرکه، مقابر، منابر و از مشبک در پنجرهای منازل و کاخ‌ها و نرده‌ها استفاده می‌شده است. از دوران صفوی به بعد تعبیه شیشه‌های رنگی در چوب‌های مشبک رایج شده و در اصطلاح به ارسی ( ارسی سازی ، پنجره ارسی و .. ) مشهور شد. هنرهای چوبی پس از صفویه به خصوص در دوران قاجار نه تنها تکامل فنی نداشت بلکه با افت فنی نیز روبرو شد. البته هنر ارسی‌سازی در این دوره به اوج خود رسید.

البته هیچ دوره ای مانند سالهای 1390 به بعد هنر در ایران دچار تغییر نشد و متاسفانه این تغییر رشد منفی داشته اما نباید این موضوع را ندیده گرفت که سمت نگاه مردم به هنر اصیل ایرانی همچنان به عنوان یک هنر اصیل ایرانی است و برای ان ارزش خاصی قائل هستند .

صنایع چوب و هنر ایران زمین