|
یکی از شهرهای بزرگ ایران و مرکز استان فارس است.
جمعیت شیراز در سال ۱۳۹۰ خورشیدی بالغ بر ۱،۴۶۰،۶۶۵ تن بوده که این رقم با احتساب جمعیت ساکن در حومهٔ شهر به ۱٬۷۰۰٬۶۸۷ تن می‌رسد .
شیراز در بخش مرکزی استان فارس، در ارتفاع ۱۴۸۶ متری از سطح دریا و در منطقهٔ کوهستانی زاگرس واقع شده و آب و هوای معتدلی دارد. این شهر از سمت غرب به کوه کوه دراک، از سمت شمال به کوه‌های بمو، سبزپوشان، چهل مقام و بابا کوهی (از رشته کوه‌های زاگرس) محدود شده‌است.
شیراز پس از تبریز (در سال ۱۲۸۷) و تهران (در سال ۱۲۸۹) سومین شهر ایران است که در سال ۱۲۹۶ خورشیدی ، نهاد شهرداری در آن تأسیس گردید.
شهرداری شیراز به ۹ منطقهٔ مستقل شهری تقسیم شده و جمعاً مساحتی بالغ بر ۱۷۸٫۸۹۱ کیلومتر مربع را شامل می‌شود.
نام شیراز در کتاب‌ها و اسناد تاریخی، تحت نامهای مختلفی نظیر «تیرازیس»، «شیرازیس» و «شیراز» به ثبت رسیده‌است.
اولین منبع لوح‌های گلی ایلامی به ۲۰۰۰ سال پیش از میلاد
اولین اشاره به نام شیراز، بر روی لوح‌های گلی ایلامی به ۲۰۰۰ سال پیش از میلاد باز می‌گردد که در ژوئن ۱۹۷۰ در هنگام کندن زمین برای ساخت کوره آجرپزی در گوشه جنوب غربی شهر یافت شده‌است.
لوح‌های نوشته شده در ایلام قدیم به شهری به نام تیرازیس اشاره دارد.
با توجه به فونتیک چنین برداشت می‌شود:
تیراسیس یا سیراسیس، این اسم از نام سیراجیس در فارسی قدیم گرفته شده‌است که بر اثر تغییر منظم صداها در زبان فارسی مدرن به شیراز تغییر نام داده‌است.
نام شیراز بر روی سفال‌های پیدا شده از ویرانه‌های دوره ساسانی در سده دوم پس از میلاد نیز رویت شده‌است.
بر اساس نوشته‌های برخی از نویسندگان بومی، با توجه به شاهنامه، نام شیراز از نام پسر سومین شاه جهان یعنی تهمورث مشتق شده‌است.
در کاوش‌های باستان‌شناسی در تخت جمشید، به سرپرستی جورج کامرون در سال ۱۳۱۴ خورشیدی به پیدایش خشت نبشته هایی عیلامی انجامید که بر روی چند فقره از آن‌ها به قلعه‌ای بنام «تیرازیس» یا «شیرازیس» اشاره شده‌است.
همچنین مهرهایی مربوط به اواخر ساسانی و اوایل اسلام، در محل قصر ابونصر یافت شده‌است که حاوی نام «شیراز» می‌باشند.
ابن حوقل، جغرافی‌دان مسلمان سده چهارم هجری، وجه تسمیه شیراز را شباهت این سرزمین به اندرون شیر می‌داند ؛ چرا که به قول او عموماً خواربار نواحی دیگر بدان‌جا حمل می‌شد و از آن‌جا چیزی به جایی نمی‌بردند.
تحقیقات تدسکو
براساس تحقیقات تدسکو شیراز به معنای مرکز انگور خوب است. هرچند این نظر توسط محققین دیگر مانند بنونیست و هنینگ رد شده‌است.
نابودی اصطخر – پایتخت قدیمی فارس
محل اولیهٔ این شهر در محل قلعهٔ ابونصر بوده‌است. شیراز در دوران بنی‌امیه به محل فعلی منتقل می‌شود و به بهای نابودی اصطخر – پایتخت قدیمی فارس – رونق می‌گیرد.
این شهر در دوران صفاریان، بوییان و زندیان پایتخت ایران بوده‌است.
شیراز از دیرباز به واسطهٔ مرکزیت نسبی‌اش در منطقهٔ زاگرس جنوبی و واقع‌شدن در یک منطقهٔ به نسبت حاصل خیز ، محلی طبیعی برای مبادلات محلی کالا بین کشاورزان، یکجا نشینان و عشایر بوده‌است. رهمچنین این شهر در مسیر راه‌های تجاری داخل ایران به بنادر جنوب مانند بندر بوشهر قرار گرفته‌است.
شیراز به سبب جاذبه‌های تاریخی، فرهنگی، مذهبی و طبیعی فراوان، همواره گردشگران بسیاری را به سوی خود فرا می‌خواند. سید علی خامنه‌ای -رهبر ایران- لقب سومین حرم اهل بیت در ایران را به این شهر نسبت داد.
منبع : ویکی پدیا
برای مطالعه بیشتر درباره تاریخ شیراز لینک بالا را دنبال کنید . در لینک ویکی پدیا موضوعات زیر را خواهید دید .
پیشینه
۲.۱ از دیدگاه تاریخی
۲.۲ در اسطوره‌ها و روایات سنتی
۲.۳ فتح فارس توسط مسلمانان
۲.۴ آل بویه تا صفویان
۲.۵ دوران صفویه تا دوران معاصر
۳ روز شیراز
۴ وضعیت طبیعی
۴.۱ جغرافیا
۴.۲ آب و هوا
۵ مردم
۵.۱ زبان
۵.۲ دین
۵.۳ فرهنگ
۵.۴ جمعیت
۶ در اشعار فارسی
۶.۱ سعدی
۶.۲ حافظ
۶.۳ فردوسی
۶.۴ عماره
۶.۵ شهریار
۶.۶ اوحدی مراغه‌ای
۶.۷ بابا طاهر
۶.۸ سنایی
۶.۹ بهار
۷ جای‌های دیدنی
۷.۱ جاذبه‌های تاریخی
۷.۲ جاذبه‌های طبیعی
۷.۳ جاذبه‌های مذهبی
۷.۴ فضای سبز
۷.۵ نمایشگاه بین‌المللی
۷.۶ نگارخانه‌های شیراز
۷.۷ موزه‌ها
۷.۸ هتل‌ها و مراکز اقامتی
۸ ترابری
۸.۱ فرودگاه
۸.۲ راه‌آهن
۸.۳ پایانه مسافربری
۸.۴ اتوبوس
۸.۵ قطار شهری
۸.۶ تاکسی
۹ رسانه‌ها
۹.۱ صدا و سیما
۹.۲ نشریه‌ها
۱۰ سینما
۱۱ ورزش و تفریح
۱۱.۱ ورزشگاه‌ها
۱۱.۲ پیست اسکی
۱۲ مراکز آموزش عالی و دانشگاه‌ها
۱۳ اقتصاد
۱۴ سوغات
۱۵ شهرهای خواهرخوانده
ویرایش سایت جامع پیمانکاران
|
