هنر نزد ایرانیان است و بس

 هنر کاشی و سرامیک  در ایران قدمتی دیرینه دارد .

به محصولاتی که با استفاده از خاک رس به کمک دست و چرخ سفالگری ساخته و سپس پخته می شود سفال وسرامیک اطلاق می شود.در نقاط مختلف ایران برای تکمیل اشیای ساخته شده بر حسب سنت و رسوم اقدام به نقاشی ،کنده کاری وایجاد نقوش برجسته روی آنها شده و سپس از لعاب برای
استحکام آن استفاده می شود.سابقه ساخت سفال در ایران به 8000سال قبل از میلاد می رسد.قدیمی ترین سفال یافت شده در ایران از "گنج دره" در جنوب هرسین و"تپه سراب"کرمانشاه و "جرمو" در کردستان عراق بدست آمده است.

گل هایی که در سفالگری مورد استفاده قرار می گیرد دارای خلوص کمتر و چسبندگی بیشتر است وجهت پخت به درجه حرارت 950 تا1000 نیاز دارند.
خاک رس بیشتر در شهرهای همدان،تهران،گیلان،مازندران واصفهان و به طور کلی در بیشتر نقاط ایران یافت می شود.برای تهیه گل سفالگری ابتدا خاک را می کوبند تا کلوخ هایش نرم شود و سپس آن را الک کرده و در حوضچه هایی که معمولا در کارگاه می سازند خیس نموده و ان را به صورت
دوغاب در می آورند.دانه های درشت ته نشین شده دوغاب را از سوراخی که از کف حوضچه کمی بالا تر است داخل حوضچه دیگری منتقل می کنند. پس از مدتی گل ته نشین شده و آب اضافه آن را از سوراخی که در حوضچه ایجاد شده خارج می کنند.بقیه آب بعد از مدتی تبخیر می شود و زمانی
که به حد کافی سفت شد به کارگاه انتقال می دهند و با پا ورز می دهند تا به حد کافی چسبنده شود. زمانی که چسبندگی لازم را به دست آورد آماده چرخ کاری است.

بعد از اینکه سفالکار با استفاده از چرخ و دست محصول را آماده کرد داخل کوره قرار می دهد تا پخته شود و برخی محصولات را بسته به سلیقه لعاب می زنند و بعد داخل کوره قرار می دهند. 

کپی با ذکر منبع بلا مانع میباشد_