قرار است ایران در سال 2012 میزبان اجلاس سران کشورهای غیر متعهد باشد و بناست که برای این اجلاس سالن ویژه ای در نظر گرفته شود، تا درخور نام جمهوری اسلامی باشد، اما ساخت این پروژه در شرایطی آغاز شد که ابهامات فراوانی را به دنبال دارد.

حضور بقایی در مراسم آغاز عملیات اجرایی طرح سالن اجلاس سران

 

این در حالی است که پرونده ساخت اجلاس 450میلیارد تومانی سران در کیش هنوز مفتوح بوده و پیمانکار بدون مناقصه آن فراری است خبرها از ساخت سالن اجلاس 400میلیارد تومانی سران در اصفهان حکایت دارد در حالی که مناقصه‌ای برگزار نشده است.

   

سالن اجلاس میلیون دلاری

به طور کلی در ساخت پروژه‌های بزرگ باید مراحل مناقصه انجام و بعد از طی مراحل قانونی، آن طرح به فرد یا پیمانکار واجد صلاحیت واگذار شود، ولی در طول چند سال اخیر شاهد هستیم که عده‌ای با ماهیت مافیاگونه اقدام به دریافت امتیاز ساخت پروژه‌ها و طرح‌های پرسود می‌کنند. این نوع از رانت خواری در دریافت وام های میلیاردی از بانک‌ها نیز وجود دارد. 

این گروه‌ها بارها از سوی رییس جمهور مورد انتقادات شدید قرار گرفته اند. مثلا احمدی نژاد سال 85 در جریان بیستمین سفر استانی خود در جمع مردم نظر آباد تهران به برخی تخلفات صورت گرفته از سوی تعدادی افراد وابسته به جناح ها و گروه‌های خاص درگرفتن وام‌های هزار میلیارد تومانی از بانک‌ها و عدم بازپرداخت این وام‌ها اشاره کرد.

سالن اجلاس سران کشورهای  غیر متعهد ابتدا قرار بود در کیش ساخته شود. محمد علی محبی مدیر عامل مناطق آزاد کیش درباره این پروژه در نشستی خبری می‌گوید: ساختمان اجلاس سران با 1096 صندلی VIP یکی از باشکوه‌ترین ساختمان‌های برگزاری همایش‌ها و اجلاس های بین المللی در منطقه خواهد شد و در آینده‌ای نه چندان دور، جزیره زیبای کیش به عنوان شهری دیپلماتیک شناخته می‌شود. وی هزینه‌های ساخت این سالن را 600 میلیون دلار ذکر می‌کند.

   

محل اجرایی پروژه سالن اجلاس سران غیر متعهد در اصفهان

اما این پروژه بدون آغاز عملیات اجرایی از کیش به اصفهان منتقل می‌شود و البته رایزنی‌هایی برای اجرای آن در شیراز نیز وجود داشته است. ولی در نهایت این پروژه در استان اصفهان اجرایی می‌شود.

   

پیمانکاری در کار هست یا نیست؟

نکته قابل توجه اینجاست که هیچ اطلاعی درباره روند واگذاری پیمانکاری ساخت سالن اجلاس سران غیر متعهدها وجود ندارد و شهردار اصفهان تنها در مصاحبه‌ای به واگذاری اجرای این طرح به شهرداری اصفهان اشاره می‌کند.

   

در آغازین روز خردادماه 89 در حاشیه همایش «سرمایه گزاران ایرانی خارج از کشور» در شیراز پیشنهاد احداث مرکز همایش‌های بین‌المللی در استان اصفهان و فارس مطرح شد.

پس از آن مهندسین مشاور از طرح وزارت مسکن با بررسی موقعیت دو استان، نهایتا اصفهان را برای میزبانی این اجلاس انتخاب کردند که بر اساس توافقات انجام شده بین وزارت مسکن و شهرسازی با شهرداری اصفهان لایحه دو فوریتی احداث این پروژه در تاریخ 22/4/89 به تصویب شورای اسلامی شهر اصفهان رسید.

بر اساس گفته‌های سقائیان شهردار اصفهان، توافقنامه کارگروه منتخب وزیران در اجرای اصل 27 قانون مرکز اجلاس بین‌المللی آن در تاریخ 27/4/89 امضا شد و 6 مردادماه شهرداری اصفهان به عنوان دستگاه مجری، اجرای پروژه از طرف وزارت مسکن و شهر سازی انتخاب شد.

بنابر اعلام شهرداری اصفهان هزینه‌های برآورد شده برای این پروژه، بدون احتساب هزینه زمین  236 میلیارد تومان است اما جالب اینکه در اظهارات شهردار و مسوولان اصفهان سخنی از پیمانکار پروژه به میان نمی‌آید و ابهامات موجود در مشخص نبودن پیمانکار این پروژه موجب به وجود امدن نگرانی هایی درباره تکرار واگذاری بی قاعده پروژه های پرسود به افراد یا شرکت های مافیایی و رانت خوار به وجود آورده است.

   

در عین حال یکی دیگر از ملاحظاتی که باعث نگرانی شده، این است که فکر اولیه احداث این پروژه در حاشیه نشست «سرمایه گزاران ایرانی خارج از کشور» مطرح ‌شده، که با توجه به شبهات مطروحه پیرامون برخی واگذاری‌ها به سرمایه داران ایرانی خارج کشور، و نوع عملکرد دبیر و مسوولان شورای امور ایرانیان خارج از کشور، اتخاذ تصمیم در حاشیه همایش های ایرانیان خارج از کشور، می‌تواند مساله ای قابل تامل باشد.

رد پای افراد خاص در پروژه‌های خاص

نکته قابل توجه دیگر، وارد شدن برخی افراد خاص به اینگونه واگذاری‌ها است. برخی شخصیت‌های سیاسی و صاحب نفوذ در طرح‌هایی مشابه و حتی گرفتن وام از بانک مرکزی، این افراد را که حتی از سوی رییس جمهور به عنوان مفسد معرفی شده اند یاری می‌دهند. در زیر تصویر نمونه‌ای از این توصیه نامه‌ها که پیش از این در سایتهای دیگر منتشر شده، دیده می‌شود.

   

   

نمونه‌ای توصیه نامه‌ها به افراد خاص 

   

انجام نشدن مناقصه برای این پروژه عظیم مالی در کنار حضور حمید بقایی رییس وقت سازمان میراث فرهنگی و گردشگری در مراسم آغاز به کار عملیات اجرایی، شبهات را افزایش می‌دهد.

   

نمونه دیگری از این گونه واگذاری‌ها در کیش و با دخالت مستقیم مشایی و بقایی اجرایی می شود و پروژه 400 میلیارد تومانی مجتمع تالارهای بین‌الملی ایران - کیش طبق توافقی سه نفره با حضور اسفندیار رحیم مشائی، حمید بقایی و ابراهیم عزیزی در تاریخ سوم تیر ماه سال 89 به صورت ترک تشریفات به شرکت فیاک کیش با مدیریت یحیی فیوضی واگذار شد که بر اساس قانون ترک تشریفات این اقدام روال قانونی را طی نکرده است.

در موافقت نامه اصولی واگذاری این پروژه آمده است که با توجه به تصمیم نمایندگان ویژه رئیس جمهور آقایان اسفندیار رحیم مشایی، ابراهیم عزیزی و حمید بقایی در خصوص اجرای پروژه‌های مجتمع تالارهای بین‌الملی ایران - کیش و جزیره کیش و با عنایت به صورتجلسه‌ها و توافقات انجام شده در تاریخ‌های 1389/2/18 تا 1389/3/9 با حضور افراد یاد شده به صورت ترک تشریفات، مطابق قانون برگزاری مناقصات و واگذاری، به شرکت متعلق به فیوضی واگذار می‌شود.

حضور بقایی در مراسم آغاز عملیات اجرایی طرح سالن اجلاس سران

مقامات دولتی و مسئولان استان اصفهان برای شفاف سازی در قبال این پروژه هنوز اقدامی نکرده اند اما برخی اخبار موثق حکایت از این دارد که اجرای این پروژه نیز مانند برخی پروژه های دیگر با نفوذ و فشار برخی از افراد موثر جریان انحرافی قرار است بدون انجام مقدمات قانونی به یک شرکت رانت خوار و بدنام واگذار شود.

 سوال اینجاست که آیا پروژه‌های میلیون دلاری باید بدون برگزاری مناقصه (و یا در صورت برگزاری مناقصه، بدون اطلاع رسانی) واگذار شود؟ و آیا اطلاع رسانی در این زمینه حق مردم نیست؟

منبع: مشرق

---

 ساخت سالن اجلاس سران

خاطرات عباس آخوندی از ساخت سالن اجلاس سران

دکتر عباس آخوندی در بخشی از یک مصاحبه تفصیلی با خبرگزاری تسنیم، خاطراتی را هم از چگونگی ساخت سالن اجلاس در دوران وزارتش در وزارت مسکن بیان کرده است.

عباس آخوندی در آن زمان وزیر مسکن و نماینده ویژه آیت الله هاشمی برای ساخت سالن اجلاس بوده است.

گفت و گوی خبرگزاری تسنیم توسط بهمن نظری و محمود نکونام انجام شده است:

شما در اواخر دوران مسئولیت خود در وزارت مسکن و شهرسازی اجرای سالن همایش‌های بین المللی جمهوری اسلامی ایران (سالن اجلاس) را بر عهده گرفتید. از آن روزها، شرایط کار و سختی‌ها و مشکلات ساخت این سالن چه خاطره‌ای دارید؟

این سالن در ماه‌های پایانی وزارت بنده آغاز و در دوره آقای عبدالعلی زاده تکمیل شد.

گویا در مراسم افتتاح از سقف این سالن آب می‌چکید.

بله، روز افتتاحیه آب بندی یک نقطه از سقف (ایزولاسیون) کامل نبود از یک نقطه چند قطره آب چکیده بود.

این مسئله به دوران مسئولیت شما در این پروژه مربوط است؟

خیر، در دورانی که بنده مجری طرح بودم سازه ساخته شد. بقیه در دوران وزیر بعدی اجرا شد. باید بگویم که سالن اجلاس یکی از افتخارات ملی ایران است، چرا که پروژه‌ای به این عظمت ظرف هفت ماه اجرا شد. اصلا فرصت پیش بهره‌برداری از این پروژه وجود نداشت. اولین لحظه‌ای که افتتاح شد روز اجلاس بود و جزو پروژه هایی با سرعت بالاست. در چنین پروژه هایی باید کل عظمت کار را دید اینکه به دنبال یک نقطه ضعف بروید چندان منصفانه نیست. سازماندهی این کار با بنده بود تا این پروژه سریع انجام شود. طراحی، انتخاب پیمانکار و سازه در زمان وزارت بنده اجرا شد، اما کارهای مربوط به تاسیسات، معماری، نما بعدا تکمیل شد. اساسا نمی‌شود این قبیل پروژه ها را که باید سه سال ساخته شود ظرف 6 ماه انجام دهیم بعدش بگوئیم چرا از یک نقطه این مجموعه آب می‌چکد؟ این رویکرد منصفانه نیست. البته خبرنگاران باید همه این موارد را «های لایت» کنند.

طراحی این سالن توسط ایرانی‌ها انجام شد یا از طراحان خارجی کمک گرفتید؟

کل طراحی مجموعه را مهندسان ایرانی انجام دادند و روش اجرا 100 درصد ایرانی بود.

این پروژه چه ویژگی خاصی داشت؟

سالن اجلاس در واقع یک هرم با محور نامتقارن است که جهت زیبایی در شب مانند یک کوه نور عمل می‌کند. هنوز هم کار بسیار زیبایی است. سقف سالن اجلاس بسیار بسیار جالب است و از شیشه و آلومینیوم ساخته شد. همه مواد لازم برای اجرای این پروژه از داخل تامین شد و هیچ چیزی از خارج وارد نشد. اجرای این سقف یک کار تکمیلی بسیار سختی بود چراکه ارتفاع سقف از بالا تا پایین 50 متر بود و چون هیچ ستونی در این میان نیست کار بسیار پیچیده ای بود مخصوصا اینکه قرار بود کل این داستان ظرف هفت ماه به بهره برداری برسد.

خاطره ای از آن دوران دارید؟

روزی که این بحث مطرح شد خاطرم هست که فروردین آن سال (76) آقای هاشمی رفته بود به اجلاس پنجاهمین سالگرد جشن استقلال پاکستان که روسای کشورهای اسلامی دعوت شده بودند. با توجه به اینکه در آذرماه همان سال قرار بود در ایران اجلاس سران کشورهای اسلامی برگزار شود وقتی برگشتند به ایران این حس به ایشان دست داده بود که سالن مناسبی برای برگزاری اجلاس در کشور نداریم. نگران بودند که بیشتر از شش، هفت ماه وقت نداریم چگونه می‌توانیم این اجلاس را به شکل آبرومندانه‌ای برگزار کنیم.

اتفاقا برای تعطیلات عید عازم مشهد شده بودم. پنجم نوروز 76 برگشتم دیدم دفتر آقای هاشمی دنبال من هستند و گفتند سریع بیا اینجا رئیس جمهوری کار واجب دارد. رفتم و ایشان گفتند که برگزاری اجلاس در سالن‌هایی که داریم خوب نیست و باید فکری در این رابطه کرد. گفتم الان بیشتر از هفت ماه وقت نداریم. آقای هاشمی گفتند به هر حال ببینید چکار می‌توان انجام داد. به مجمع سوابق طرح‌های بزرگی که در وزارت مسکن و شهرسازی آن زمان مراجعه کردم دیدم قرار بوده که یک سالن در ارکستر سمفونی تهران با ظرفیت پنچ هزار در تپه‌های عباس آباد ساخته شود. طرح‌هایی برای این کار تهیه شده بود. آمدم به آقای هاشمی گفتم یک همچنین چیزی وجود دارد ولی اگر بخواهیم کار را آغاز کنیم پیشنهادم این است که سالن را در ضلع شمال نمایشگاه بین‌المللی بسازیم. البته این طرح را مورد تجدیدنظر کلی قرار دادیم چراکه برای یک هدف و جای دیگری بود. اما ایده معماری را بگیریم و با یک گروه مهندسی طرح را در جایی دیگر تجدید اجرا کنیم. ایشان گفتند موضوع را در جلسه هیات وزیران مطرح کن و این شد. در آن جلسه گفتم می‌توانیم این کار را انجام دهیم. آقای هاشمی گفتند چه تضمینی هست که این ساختمان در هفت ماه اجرا شود. گفتم که هیچ تضمینی نیست. گفتند از پیمانکاران چه تضمینی می‌توان گرفت. گفتم غیر از شرافت حرفه‌ای هیچ تضمینی نمی‌توان گرفت. شما یک مسئله بزرگ ملی دارید هر تضمین ریالی را بگیرید اگر در آذر ماه این ساختمان آماده نشد در نهایت این تضامین را اجرا می‌گذارید و پیمانکاران را جریمه می‌کنید. تنها کاری که می‌توانیم بکنیم این است که شرافت حرفه‌ای را گرو بگذاریم و غیر از این هم چیز دیگری سراغ ندارم. آقای هاشمی گفتتند که شما چه کار می‌کنید؟ گفتم که منم تمام تلاشم را بکار می‌گیرم تا این کار به بهترین وجه ممکن انجام شود. این کار سابقه عملیاتی در ایران ندارد. سالن با سطح استاندارد بالا و با میزان تشریفات حداکثر در مدت کوتاه از مرحله ایده و زمین و طراحی تا مرحله بهره‌برداری درمدت هفت ماه اجرا شود. فقط با همت عالی می‌توان این کار را انجام داد وگرنه با گرفتن تضمین و... نمی‌توان به نتیجه رسید. عده‌ای پیشنهاد کردند که برویم این ساختمان میلاد را تعمیر کنیم به شرطی که پیمانکار خارجی بیاوریم و اعلام کردند چند میلیون دلار ارز هم بدهیم. به هر حال در آن زمان اوضاع ارزی کشور خوب نبود و قیمت نفت 8 دلار بود. اقای هاشمی گفتند برای اجرای سالن اجلاس چقدر ارز می‌خواهید؟ گفتم هیچی. گفتند پیمانکار خارجی چطور؟ گفتم آن را هم نمی‌خواهم. رای‌گیری شد و قرار شد این کار را وزارت مسکن و شهرسازی به عهده بگیرد و انجام دهد. بعدش خاطرم هست که مرحوم دکتر حبیبی (معاون اول) گفتند که اختیارات اصل 127 قانون اساسی را به آقای آخوندی بدهیم تا اختیارات کامل درباره هزینه‌کرد پروژه داشته باشند و تصمیمات ایشان تصمیمات هیات دولت باشد. به بنده گفتند این اختیارات را می‌خواهید. گفتم خیر این اختیارات را هم نمی‌خواهم. همانجا اعلام کردم که این پروژه را با قوانین و مقررات عادی اجرا می‌کنیم و نیازی به این اختیارات ندارم. خدا رحمت کند دکتر حبیبی را. ایشان گفتند حالا عجالتا این اختیارات را تصویب می‌کنیم شما استفاده نکنید.خاطرات عباس آخوندی از ساخت سالن اجلاس سران

بلافاصله مهندسان ارشد ایران را در شرکت‌های مختلف در حوزه پیمانکار و مشاور دعوت کردم و گفتم این چنین چیزی مطرح شده و از طرف شما قول داده‌ایم که ما به شرافت حرفه‌ای مهندسی این کار را انجام می‌دهیم. یک بحث آبروی ملی است شما مهندسان ببینید چکار می‌کنید. هر کاری که انجام دهید مورد قبول است. در نهایت یک کار ترکیبی جدید بین گروه مهندس مشاور و پیمانکار به صورت مشترک انجام شد تا بتوانند همان لحظه که طراحی سازه صورت می‌گیرد کار اجرای سازه نیز انجام شود. استراتژی که انتخاب کردیم تا آنجاکه ممکن است از المان‌های ایرانی استفاده کنیم. نمای سازه از آجر است و اصلا به دنبال چیزهای عجیب و غریب مانند نشانه های خارجی نرفتیم. یک شرکت مهندس مشاور برجسته را به‌عنوان امین کارفرما انتخاب کردیم تا بتواند همان لحظه برای کارهایی که مشاور پیمانکار گزارش می‌دهد، تصمیم‌گیری شود. یک مجری طرح هم از سازمان مجری طرح‌ها برای اجرای این پروژه انتخاب شد. خودم هم آخر شب که می‌خواستم به منزل بروم به محل ساخت سال اجلاس می‌رفتم و در جریان جزئیات کارهای انجام شده قرار می‌گرفتم و همان جا تصمیماتی را که لازم بود اتخاذ می‌کردم.

برای اولین بار سعی کردیم همزمان با طراحی، معماری و اجرای سازه، طراحی و دکوراسیون داخلی نیز آغاز شود. لذا همزمان با معماری یک گروه مشغول طراحی صندلی‌ها و دکوراسیون داخلی بودند. حتی برای بسیاری از بخش‌ها که نوع پرده یا پارچه‌ها انتخاب می‌شد ما یک نوع ترمه خاصی را برای طراحی بافت به ترمه‌بافی در یزد دادیم. سعی کردیم برای پارچه‌های سالن اجلاس از جنس خارجی استفاده نکنیم و همه چیز ایرانی باشد. به‌طور کلی هیچ چیزی در سالن مذکور تصادفی نباشد. حتی یک صندلی به شکل تصادفی اجرا نشده و به‌طور کلی کوچکترین جزئیات سالن اجلاس بدون طراحی نیست.

شما تا پایان مرداد مجری این پروژه بودید، پیشرفت فیزیکی کار تا آن زمان چگونه بود؟

تا دوره‌ای که بنده مسئولیت داشتم، بخش عمده‌ای از کار سازه اجرا شد. حجم کار فوق‌العاده زیاد بود. بخش عمده تاسیسات خریداری شد و همچنین سفارش تمام صندلی‌ها و کارهای مربوط به دکوراسیون داده شد. از مرداد ماه 76 دیگر در آنجا مسئولیتی نداشتم و ادامه ساخت سالن به مهندس عبدالعلی زاده (وزیر وقت مسکن و شهرسازی) محول شد. البته ایشان هیچکدام از مجریان طرح را تغییر نداد و همان دوستان کار را ادامه داد و خوشبختانه به زمان برگزاری سران اجلاس کشورهای اسلامی هم رسید.

سفرای کشورهای دیگر چه واکنشی به ساخت سالن اجلاس داشتند؟

خاطرم هست از سوی دبیرخانه سازمان کنفرانس کشورهای اسلامی آمدند و گفتند که غیرممکن است که این ساختمان برای اجلاس آماده شود. در واقع گزارش داده بودند. برخی از سفرای کشورهای اسلامی به بهانه‌های مختلف از جلوی ساختمان عبور می‌کردند و شاید در دلشان می‌خندیدند که غیرممکن است این ساختمان برای برگزاری اجلاس سران در آذرماه 76 آماده شود.

سرانجام سالن اجلاس ساخته شد و در روز افتتاحیه آن اتفاق افتاد؟

خوشبختانه با تلاش مجریان طرح، سالن اجلاس آماده شد و آن نکته در واقع یک بدشانسی بود. روز افتتاح اجلاس برف فوق‌العاده شدیدی آمد و در حجم عظیم کار ایزولاسیون یک نقطه از سقف به خوبی اجرا نشده بود و چند قطره از آنجا چکید. و این شد مبدا تاریخ برای این ساختمان.

در یک جمله بگویید نتایج ساخت سالن اجلاس چه بود؟

سالن اجلاس نشان داد که اگر به مهندسان ایرانی اعتماد کنیم و به آنها شخصیت بدهیم، از عهده اجرای پروژه‌های بسیار سخت با کمترین قیمت و بدون نیاز به نیروهای خارجی بر می‌آیند.

این سازه در برابر وقوع چه ریشتر زلزله‌ای مقاوم است؟

فکر می‌کنم سالن اجلاس در برابر زلزله‌ای با قدرت 9 ریشتر مقاومت می‌کند. به عبارت دیگر این سازه در برابر بالاترین زلزله قابل تصور مقاوم است.

این سازه را با چه سازه‌ای در داخل کشور می‌توان مقایسه کرد؟

در سازه‌هایی که پس از پیروزی انقلاب اجرا شد چند سازه بسیار مهم و ارزشمند وجود دارد. سالن اجلاس و کتابخانه ملی ایران گل سرسبد این پروژه‌ها هستند. کتابخانه ملی ایران در فضایی به وسعت 100 هزار مترمربع ساخته شد که یکی از زیباترین ساختمان‌هایی است که در ایران احداث شده است. ساختمان مجلس شورای اسلامی نیز یکی از زیباترین سازه‌ها در ایران به شمار می‌رود. موزه نگارستان نیز از جمله سازه‌هایی است که هم ردیف با سالن اجلاس به لحاظ کیفی و زیبایی قرار دارد. کل این ساختمان در دل زمین دفن است و در واقع سقف آن کف خیابان است. یکی از سازه‌های بسیار زیباست که در آن تاج‌های قوسی با المان‌های معماری سنتی ایران با استفاده از بتن اجرا شده است.

خاطرم هست خدمت مرحوم دکتر حبیبی بودیم (یادش به خیر) بحث این بود که موزه نگارستان که در حال اتمام است بعد از اتمام به چه کاری اختصاص یابد. مرحوم حبیبی گفتند که این سازه یکی از ارجمندترین ساختمان‌هایی است که در ایران ساخته شده خوب است که به ارجمندترین موضوع یعنی قرآن اختصاص یابد. لذا پیشنهاد کردند موزه نگارستان به موزه قرآن تبدیل شود.... یک سازه دیگر نیز اجرا شد که ساختمان‌های فرهنگستان علوم است. همچنین در دوره وزارت بنده طراحی یک ساختمان دیگر آغاز شد که بعدا اجرا شد. طرح توسعه حرم مطهر حضرت معصومه (س) یکی از سازه‌های ماندگار جمهوری اسلامی ایران است.

با سازه‌های خارجی چه؟ می‌توان این ساختمان‌ها را با آنها مقایسه کرد؟

بله، حتما. بنظرم ساختمان پارلمان ایران با ساختمان پارلمان جدید که پس از وحدت دو آلمان در برلین ساخته شد، قابل مقایسه است. کتابخانه ملی ایران را نیز می‌توان با کتابخانه ملی فرانسه و بریتانیا مقایسه کرد و هیچ کم و کسری از این دو ندارد. این ساختمان یکی از زیباترین و کارآمدترین ساختمان‌های ایران است و با یک فضای دلنشین «ایرونی» بسیار مدرن ساخته شده است. هم اجرای آن مدرن است، ضمن آن‌که 90 درصد از تکنولویی‌های بکار رفته در این سازه مدرن است. اقتصاد > مسکن - همشهری آنلاین:

-----------------=---

مرکز همایش‌های بین‌المللی جمهوری اسلامی ایران

مرکز همایش‌های بین‌المللی جمهوری اسلامی ایران، که به «سالن اجلاس سران کشورهای اسلامی» نیز معروف است مرکز همایشی در شمال شهر تهران است 

طراحی و ساخت 

بنای مرکز همایش‌های بین‌المللی، به منظور محلی برای برپایی اجلاس سران کشورهای اسلامی با ریاست رئیس جمهور سید محمد خاتمی و با طراحی مهندسان مشاور پیرراز، در سال ۱۳۷۶ و در کمتر از شش ماه ساخته شد. 

این بنا در ضلع شمالی نمایشگاه بین‌المللی تهران، واقع در اتوبان چمران، با زیر بنایی حدود ۲۴۵۰۰ متر مربع، در محوطه‌ای با مساحت حدود ۱۰۰۰۰۰ مترمربع احداث گردید. گنبد بنا مخروطی و با اسکلت فلزی است و سقف آن پانل ساندویچی و ارتفاع آن از کف ۳۶ متر می باشد. علاوه بر تالار اصلی و مجهز آن، قسمت‌های دیگر عبارتند از: دو تالار چند منظوره به مساحت ۳۰۰ متر مربع، نمازخانه و وضوخانه به مساحت ۱۰۰ متر مربع، دو سرسرای مجلل با مساحت ۲۳۰۰ متر مربع، دو تالار ویژه استراحت و انتظار رؤسای کشورها به مساحت ۴۰۰ متر مربع، چهار تالار کنفرانس به مساحت ۳۰۰ متر مربع با پرده‌های نمایش گسترده (ویدئووال‌)، صفحه بام که جزئی از فضای مجموعه‌است و از شمال به کوه‌های البرز مشرف است، فضاهای اداره به مساحت ۱۸۵۰ متر مربع که در چهار گوشه بام واقع شده‌اند. طراحی داخلی آن شامل گچ‌بری، گچ کاری، رف، طاقچه‌های زیبا و ساده و الهام گرفته از معماری سنتی دیرینه ایران است که با صنایع دستی تزیین شده است‌.

ویژگی‌ها 

سالن همایش‌ها با تجهیزات صوتی و تأسیساتی خود در ردیف بهترین سالن‌های نشست‌های بین‌المللی است و شامل شبکه آب بهداشتی با دستگاه پکیچ افزایش فشار سیستم و لوله‌کشی پلی پروپیلن، شبکه مستقل آبیاری محوطه به شکل حلقوی با دستگاه پکیچ افزایش فشار سیستم، سیستم اعلام حریق هوشمند از نوع اعلام محل حریق به صورت صوت، سیستم روشنایی هوشمند، سیستم جامع مخابراتی برای برقراری ارتباط و ارسال و دریافت ماهواره‌ای صوت و تصویر، سیستم کنفرانس و ترجمه هم زمان از نوع با سیم و مادون قرمز تا هشت زبان در تالار اصلی و شش زبان در تالار کنفرانس است.